ద్విపదభాగవతం - మధురకాండ : శ్రీకృష్ణుఁ డను భ్రాంతిచే కాలయవనుఁడు ముచుకుందుని లేపుట
“ఓరి! గోపాలక! ఓర్వక వెఱచి
దూరించి వెడఁగు సందులుఁ జొచ్చి యచట
నిద్రపోయినఁ బోదునే? నిన్ను దీర్ఘ
నిద్రఁ బుచ్చెద”నంచు నిగుడి తాఁకుటయుఁ
బెద్దకాలము నిద్రఁ బేర్చిన పుణ్యుఁ
డద్దురాత్ముఁడు చావ నట మేలుకాంచి
యీక్షింపఁ గాలాగ్నియెరఁ గాలయవనుఁ
డాక్షణంబున భస్మమైపోయె” ననుఁడు